C PROGRAMLAMA DİLİ DERS-1

1972’de “Dennis Ritchie” tarafından AT&T Bell Laboratuarlarında B dilinden geliştirildi.
C dili konusundaki ilk kitap 1978’de “Dennis Ritchie ve Brain Kernighan” tarafından yazıldı.
Bu tarihten sonra bir çok C uygulaması geliştirildi.
Belli bir standarda göre hareket etmediklerinden uygulamalar arasında farklılıklar ortaya çıktı.
1983 de ANSI (American National Standard Institute) C standardı oluşturuldu.

C dili donanımdan bağımsız (machine independent) ve taşınabilirdir (portable).
Taşınabilirlik, aynı programın farklı donanımlarda ve farklı işletim sistemlerinde
işletilebilirliğini ifade eder.
Bir dilin verimliliği (productivity), hızlı fakat fazla yer kaplamayan yazılımlar
geliştirmeye olanak sağlaması ile ölçülür.
C Programlama dili verimli, basit, fakat güçlü yapısından ve bu dilde geliştirilen
uygulamaların taşınabilir olmasından dolayı yaygın olarak kullanılmaktadır.

Önişlemci direktifleri # işareti ile başlar ve program derlenmeden önce C önişlemcisi tarafından işletilir.
Her bir önişlemci direktifinin farklı bir görevi vardır.
#include ve #define en çok kullanılan direktiflerdir.
#include direktifi program içerisinde kullanılan fonksiyonlar için gerekli kodları programa dahil etmek için kullanılır.
Örneğin tasarladığımız programda ekrana çıktı yazdırmak istiyoruz
Bunun için C dilinin standart bir fonksiyonu olan printf fonksiyonunu
kullanmamız gerekir.
 Printf(“Örnek Çıktı”);
Ancak printf fonksiyonunun çalışabilmesi için <stdio.h> isimli dosyaya
ihtiyacımız olacaktır.
Bu dosyayı programa dahil etmek için program kodunun en tepesine
 #include <stdio.h> komut satırı yazılır.
C dilinde .h uzantılı dosyalara başlık dosyası (Header File) adı verilir.
stdio.h başlık dosyası standart giriş çıkış işlemleri için gerekli kodları içerir.